In 2021 was een van mijn lievelingswerken uit logeren in het buitenland. Wat hing Ke se tawa ole statig in het Stedelijk Museum voor Actuele Kunst (SMAK) in Gent. Vraag me niet wat die woorden betekenen. Zou je de kunstenaar moeten vragen. Dat is Neo Matloga (Zuid-Afrika, 1993). Ik zag zijn werk voor het eerst in 2018, bij De Ateliers in Amsterdam. Daar bulkt het van het talent, maar dit, dit, dit.
Ik zag heel grote werken van vaak gezellige taferelen in weemoedige zwart-grijs-wit-tinten. Die collages van mensen, zo vervreemdend en grappig. Wat gebeurde er toch allemaal op het canvas vol (vloeibaar) houtskool en inkt? Uren verwijlde ik in De Ateliers bij zijn doeken en koos tenslotte voor Ke se tawa ole. Het kunstwerk is weer thuis. Te zien in Weisbard. Dat wil zeggen: op de momenten dat er geen exposities gaande zijn.
